Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie :

Przewodniczący: SSR Dominika Stachura

Protokolant: sekr. sądowy Małgorzata Kyc

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 sierpnia 2016 r. w K.

sprawy z powództwa G. W.

przeciwko małoletniej A. S. reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego P. S.

o zmianę orzeczenia w zakresie alimentów

I.  powództwo oddala;

II.  kosztami postępowania obciąża powoda, i zasądza od G. W. na rzecz małoletniej A. S. kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego strony.

Sygn. akt III RC 751/15/N

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa Nowej Huty w Krakowie, III Wydziału Rodzinnego i Nieletnich z dnia 18 sierpnia 2016 roku

G. W. w pozwie z dnia 23 listopada 2015 r. wystąpił przeciwko małoletniej A. S. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową matkę P. S. o obniżenie alimentów do kwot po 700 złotych miesięcznie z dotychczasowej kwoty kwoty 950 zł miesięcznie, obowiązującej na mocy Wyroku Tutejszego Sądu do sygnatury akt III RC 693/14/N.

W uzasadnieniu żądania pozwu stwierdził, że od przeszło czterech lat jego możliwości majątkowe i zarobkowe nie uległy zmianie i wynoszą ok. 3200 zł netto miesięcznie. W dniu (...) urodziło mu się trzecie dziecko – syn M., którego alimentuje kwotą 400 zł miesięcznie. Obowiązująca stawka alimentacyjna na rzecz małoletniej A. wg twierdzeń pozwu przekracza finansowe możliwości powoda. Stałe comiesięczne koszty utrzymania mieszkania wynoszą go 14000 zł miesięcznie, a alimenty na troje dzieci to dla niego łączny koszt rzędu 1850 zł miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew z dnia 13 kwietnia 2016 roku przedstawicielka ustawowa małoletniej A. wnosiła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik działający jej imieniem podniósł, iż twierdzenia pozwu nie dają podstaw do przyjęcia, by między stronami nastąpiła zmian stosunków uzasadniająca obniżenie alimentów na rzecz pozwanej; tym bardziej, że ostatnie między stronami orzeczenie alimentacyjne zapadło w dniu 5 listopada 2015 roku. Sąd Okręgowy rozstrzygając w przedmiocie alimentów między stronami orzekał merytorycznie, a więc biorąc pod uwagę całokształt sytuacji życiowej stron. Na moment orzekania znana mu była okoliczność pojawienia się trzeciego dziecka powoda. Strona pozwana podkreślała nadto, że od daty ostatniego orzeczenia upłynął zbyt krótki okres, by przyjąć istotną zmianę stosunków. Strona pozwana podnosiła także, że cały ciężar utrzymania i wychowania dziecka spoczywa na matce, a koszty utrzymania dziecka wraz z wiekiem stale rosną, przy jednoczesnym braku zmian w kondycji finansowej rodziców.

W sprawie bezsporne pozostawało co następuje:

Małoletnia A. S. ur. (...) jest dzieckiem pochodzącym ze związku pozamałżeńskiego P. S. i powoda G. W..

Wyrokiem tut. Sądu w Krakowie z dnia 11 lipca 2013r. do sprawy o sygn. akt III RC 986/12/N, podtrzymanym wyrokiem Sądu Okręgowego obniżono obowiązek alimentacyjny powoda z dniem 7 lutego 2013r. do kwoty po 950zł na rzecz małoletniej A..

W dniu 26 maja 2015 roku Tutejszy Sąd w sprawie do sygnatury akt III RC 693/14/N zasądził od G. na rzecz małoletniej córki A. S. tytułem obniżonych alimentów kwotę po 800zł (osiemset złotych) miesięcznie począwszy od 18 września 2014 roku płatną do rąk przedstawicielki ustawowej P. S. z góry do dnia 10-ego każdego następującego po sobie miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia którejkolwiek z rat w terminie, a to w miejsce alimentów ustalonych na mocy wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa Nowej Huty w Krakowie Wydział III Rodzinny i Nieletnich z 11 lipca 2013 roku sygn. akt III RC 986/12/N. Od wyroku tego matka małoletniej wniosła apelację, a w dniu 5 listopada 2015 roku Sad Okręgowy do sygnatury akt XI 1 Ca 455/15 zmienił zaskarżony wyrok, ustalając alimenty z powrotem na kwotę 950 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Podczas ustalenia poprzedniego obowiązku alimentacyjnego powód G. W. miał lat 37, pracował na pełen etat na podstawie umowy o pracę jako przedstawiciel medyczny w sp. z o.o. (...) za wynagrodzeniem wynoszącym 4500zł brutto, tj. 3206zł netto. Od 2013r. nie uzyskiwał premii, otrzymał na święta Bożego Narodzenia 2014r. bony o wartości 220 zł netto. Powód w związku z połączeniem firmy otrzymał w 2014r. premię wynoszącą 3 000zł brutto.

W 2014r. osiągnął dochód w wysokości 57 374,32zł zaś w 2013r. jego dochód wyniósł 50 948,05zł.

Powód nie chorował przewlekle, nie palił papierosów. Powód miał stwierdzony astygmatyzm, a w związku tym nosił okulary, szkła do okularów kosztowały 550 zł. Pracodawca nie refundował mu zakupu okularów.

G. W. w styczniu 2010 roku zakupił w K., przy ul. (...) dwupokojowe mieszkanie o powierzchni ok. 42 m ² zaciągając na ten cel kredyt w wysokości 110 000zł, który spłacał kwotami po ok. 200 euro miesięcznie. Koszty utrzymania mieszkania wraz z ratami kredytu wynosiły ok. 1400zł miesięcznie.

Powód, oprócz zakupionego mieszkania, nie posiadał innego majątku. Nie miał samochodu, użytkował służbowy samochód tylko do celów związanych z pracą, po pracy zaś korzystał z komunikacji miejskiej, co kosztowało go 50 zł miesięcznie.

Powód, oprócz małoletniej A., ma na swoim utrzymaniu jeszcze jedną córkę – N. W., ur. (...) Powód łożył na nią dobrowolnie 400zł. W lipcu 2015 roku na świat przyszło jego kolejne dziecko ze związku małżeńskiego – małoletni M., łozył na nie również po 400 zł miesięcznie od chwili narodzin.

Dowód z:

- akt III RC 693/14/N

- akt III RC 986/12/N

- akt III RC 48/12/N

- zeznań P. S. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

- zeznań G. W. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

Aktualnie sytuacja mieszkaniowa powoda nie uległa zmianie. Dalej zajmuje mieszkanie na ulicy (...) obciążone kredytem hipotecznym. Całościowe koszty utrzymania mieszkania wynoszą go 1400 zł miesięcznie – wysokość rat kredytu, opłat za media i czynsz nie uległy zmianie od listopada 2015 roku.

Sytuacja zawodowa powoda również się nie zmieniła. Nadal pracuje jako przedstawiciel medyczny za wynagrodzeniem 3200 zł netto. Warunki zatrudnienia nadal pozostają w dotychczasowej formie. Powód pracuje ok. 8-10 godzin na dobę w trybie wyjazdowym, pracuje z reguły od poniedziałku do piątku, czasem pracuje w soboty. W czasie pracy do celów zawodowych ma do dyspozycji samochód służbowy. Na co dzień w celach prywatnych korzysta z usług komunikacji miejskiej (karta miejska kosztuje go 50 zł miesięcznie). Nie podejmował prób przekwalifikowania się, poprawy kwalifikacji zawodowych – nie uczestniczył w dodatkowych kursach, studiach etc. Stan zdrowotny powoda również się nie zmienił. Nie choruje przewlekle oprócz sezonowych infekcji, na leki wydaje ok. 30 zł miesięcznie. Doskwiera mu astygmatyzm; co 1,5 roku wymienia szkła w okularach, co wynosi go ok. 550 zł. Pracodawca nie refunduje mu wymiany okularów. Na dzień 1 sierpnia 2016 roku G. W. miał 1662,29 zł zaległości czynszowej we Wspólnocie Mieszkaniowej.

Koszty utrzymania G. W. również nie uległy zmianom. Na wyżywienie wydaje ok. 400 zł miesięcznie, na środki czystości ok. 50 zł miesięcznie. Na ubrania wydaje 1000 zł w stosunku rocznym. Utrzymanie telefonu komórkowego kosztuje go 50 zł miesięcznie. W lipcu 2015 roku przyszło na świat jego kolejne dziecko ze związku małżeńskiego – małoletni syn M.. Okoliczność ta była Sądowi znana w dacie ostatniego orzeczenia między stronami o alimentach. Chłopiec ma aktualnie ponad rok. Od chwili narodzin powód łożył na utrzymanie dziecka 400 zł miesięcznie.

W dniu 23 lutego 2016 roku SO w Krakowie do sygnatury akt XI C 2005/14 orzekł separację małżeństwa powoda G. W. i A. W. bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi małżonków – 3 letnią N. i rocznym M. powierzono obojgu rodzicom. Nie orzeczono o kontaktach powoda G. W. z dziećmi i zasądzając od G. W. tytułem alimentów na rzecz małoletniej N. po 500 zł miesięcznie i na rzecz małoletniego M. po 400 zł miesięcznie, tj. łącznie po 900 zł miesięcznie poczynając od 16 marca 2016 roku. Przed orzeczeniem separacji powód łożył po 400 zł miesięcznie na każde z dzieci pochodzących z małżeństwa.

Poza alimentami na małoletnią A. powód nie uczestniczy w finansowaniu potrzeb córki. Mimo ustalonych ugodą sądową kontaktów ma rzadki i sporadyczny kontakt z córką, nie zabiegał dotychczas o kontakty z małoletnią, nie wnosił o wykonanie kontaktów, winiąc za ich brak matkę dziecka i posądzając ją o zastraszanie dziecka osobą ojca. Jednocześnie nie wskazywał konkretnych przykładów i form zastraszania. Zwraca się do dziecka i o dziecku, używając imienia A., co dodatkowo potęguje niechęć dziecka do spotkań z ojcem. Jeśli już jakiś kontakt miał miejsce był bardzo krótki, spotkania trwały nawet ok. 3 min. Zdarzało się, że małoletnia dostawała słodycze bądź niedrogie upominki od ojca, np. lalkę za 5 zł z A.. Dopiero w toku niniejszej sprawy w dniu 29 kwietnia 2016 roku wniósł do Tutejszego Sądu odrębny wniosek o uregulowanie kontaktów z małoletnią A.. Informowany o ważnych uroczystościach przedszkolnych nie zjawiał się u dziecka w przedszkolu, nie podał matce danych, aby upoważniła go do odbioru dziecka z przedszkola, mimo jej próśb. Matka stara się nie uczestniczyć w sporadycznych kontaktach córki z ojcem z uwagi na napięta atmosferę, prosi sąsiadki lub znajomych, aby przekazywali dziecko ojcu na kontakt.

Dowód z:

- umowy o pracę z dn. 20.04.2015 r., k. 13

- zaświadczenia z dn. 04.02.2016 r., k. 14

- odpisu aktu urodzenia z dn. 27.07.2015 r., k. 15

- wniosku z dn. 26.06.2015 r., k. 16

- informacji z dn. 04.01.2016 r., k. 17

- harmonogramu spłaty z dn. 06.05.2014 r., k. 18

- rozliczenia z dn. 16.07.2014 r., 15.07.2013 r., k. 19-20

- rachunku z dn. 20.11.2015 r., 02.02.2016 r., k. 21, 22, 23

- przelewu z dn. 16.02.2016 r., k. 24

- wyrok orzekający separację, k. 43

- zeznania G. W. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

W dacie poprzedniego orzeczenia małoletnia pozwana A. S. od 1 września 2014r. uczęszczała do samorządowego przedszkola, odpłatność za nie wynosiła ok. 250 – 300zł miesięcznie (6zł wynosiła dzienna stawka żywieniowa). W czasie, gdy małoletnia była chora, opłata za przedszkole wynosiła mniej. Ponadto matka małoletniej korzystała z pomocy opiekunki, stawka dla opiekunki wynosiła 10zł za godzinę – opiekunka zaprowadza czasem dziewczynkę do przedszkola, opiekowała się nią także w czasie choroby.

Miesięczne koszty utrzymania dziecka wynosiły ok. 1700 zł. Koszty wyżywienia małoletniej wynosiły ok. 500zł, 100zł tytułem zakupu środków czystości (w tym pampersów), 250zł tytułem kosztów zakupu odzieży. Ponadto małoletnia raz w tygodniu uczęszcza basen, zajęcia trwają 45min i kosztowały 50zł. Małoletnia sezonowo chorowała miesięczny koszt lekarstw wynosił 50zł, nie pozostawała w leczeniu chorób przewlekłych.

Dowód z:

- akt III RC 693/14/N

- akt III RC 986/12/N

- akt III RC 48/12/N

- zeznania P. S. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

- zeznania G. W. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

Aktualnie małoletnia ma 4,5 roku. Mieszka z matką. Koszty jej utrzymania od daty ostatniego orzeczenia w zakresie wyżywienia, ubrania i kosztów przedszkolnych nie uległy zmianom. Wyżywienie małoletniej w domu kosztuje ok. 400 zł miesięcznie, przedszkole wynosi ok. 200 zł miesięcznie. Dodatkowo na czas choroby małoletniej matka korzysta z usług opiekunki do dziecka (10 zł za godzinę, minimum 500 zł w miesiącu). Ubranie małoletniej kosztuje ok. 50 zł miesięcznie, obuwie ok. 500 zł rocznie. Matka planuje zmniejszyć koszty basenu z zajęć indywidualnych (50 zł za lekcje) do zajęć grupowych (35 zł za lekcje). Ujawniły się ostatnio dodatkowe wydatki medyczne związane z problemami ze słuchem małoletniej. Samo badanie słuchu kosztowało 220 zł, dodatkowe badania małoletniej wynoszą ok. 150 zł rocznie, a koszt witamin ok. 20 zł miesięcznie. Ostatnio matka zakupiła małoletniej rowerek w kwocie 330 zł. Dalej matka z córką regularnie wyjeżdżają na wakacje i ferie. Tydzień wakacji nad morzem kosztuje ok. 800 zł za osobę i tydzień wakacji w B. ok. 700 zł za osobę. Małoletnia przynajmniej raz w miesiącu idzie na urodziny do koleżanek w przedszkolu, kupuje w tedy prezent za ok. 50 zł miesięcznie.

Dowód z:

- zeznania P. S. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

W dacie poprzedniego orzeczenia matka pozwanej - P. S. miała lat 36. Pozostawała w zatrudnieniu jako specjalista ds. handlu w dotychczasowej firmie pracując w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem wynoszącym 2 500zł plus premie kwartalne. Matka małoletniej otrzymywała także bony na święta. Jej średniomiesięczne wynagrodzenie wynosiło ok. 4000 zł miesięcznie.

P. S. spłacała raty kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania w kwotach ok. 1 500 złotych miesięcznie w zależności od ceny kursu (...), stopa procentowa kredytu wynosiła 1,7150. Czasem w spłacie kredytu pomagali jej rodzice, jednak zawsze oddawała pożyczone pieniądze. Dodatkowo opłacała czynsz w kwocie 221,91zł, prąd- ok. 70 – 80 złotych, Internet – ok. 42 – 50zł, telefon – ok. 30zł oraz kupowała butle z gazem o wartości ok. 30 - 40zł, która starczała na dwa miesiące. P. S. cieszyła się zdrowiem, nie chorowała na nic przewlekle.

P. S. wraz z małoletnią tydzień ferii zimowych spędziła w B. zaś na wakacje zabrała małoletnią do C. (...)i w związku z tym poniosła koszty na dziecko w wysokości ok. 300 – 350zł za zimowy wyjazd oraz ok. 1000zł za letni wyjazd. W niemal każdy weekend wyjeżdżała z małoletnią do swoich rodziców, koszt paliwa wynosił ok. 90zł w obie strony.

Dowód z:

- akt III RC 693/14/N

- akt III RC 986/12/N

- akt III RC 48/12/N

- zeznania P. S. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

Aktualnie sytuacja matki dziecka nie uległa zmianom w sferze zawodowej. Dalej pracuje jako specjalista ds. handlu w tej samej firmie za średniomiesięcznym wynagrodzeniem rzędu 4000 zł. Z uwagi na remonty dróg jest dłużej nieobecna w domu, dojazd do pracy w jedną stronę zajmuje jej ok. 1,5 godziny. Musi w większym zakresie korzystać z pomocy opiekunki. Przedszkole czynne jest do 16, a jest nieobecna ponad 10 godzin w domu. Nadal zamieszkuje na ulicy (...). Opłaty związane z utrzymaniem mieszkania nie zmieniły się. Rata kredytu nadal waha się od 1400 do 1700 zł miesięcznie (380 CHF) – kredyt ma być spłacany jeszcze przez 14 lat. Koszty jej utrzymania wynoszą 600-700 zł w zakresie wyżywienia miesięcznie, środki czystości wynoszą ją 50 zł miesięcznie, 2000 zł rocznie kosztuje ubranie P. S.. Aktualnie matka dziecka nie ma samochodu, do pracy odwozi ją kolega – co kosztuje ją 400 zł miesięcznie. Korzysta z komunikacji miejskiej – karty dla niej i małoletniej wynoszą 90 zł miesięcznie.

Dowód z:

- z zaświadczenia z dn. 18.04.2016 r. , k. 44

- z zeznań P. S. w dniu 20 kwietnia 2016 r.

Sąd czyniąc ustalenia faktyczne oparł się na dokumentach zalegających w aktach sprawy oraz na zeznaniach rodziców małoletniej A.. Całokształt materiału dowodowego stanowił przejrzysty, spójny i wyczerpujący obraz sprawy. Szczególnie istotne były zaświadczenia o zarobkach rodziców małoletniej dziewczynki, albowiem ukazywały niezmienioną od daty poprzedniego orzeczenia sytuację zawodową zarówno G. W. jak i P. S. jak i całkowite ich zarobki.

Istotne były zeznania pozwanego, który wprost przyznał, że w jego sytuacji życiowej na przestrzeni ostatnich lat, jedyną ważną zmianą było urodzenie się syna M.. Chłopiec przyszedł na świat (...)roku, a więc była to okoliczność znana Sądowi Okręgowemu w dacie ostatniego orzeczenia alimentacyjnego między stronami. Powód nadto sam przyznał, że od narodzin M. uiszczał na jego rzecz alimenty, to też formalne i prawomocne orzeczenie separacji i zasądzenie alimentów na rzecz dzieci powoda z małżeństwa, nie stanowi nowej okoliczności. Już w dacie poprzedniego orzeczenia powód alimentował zarówno N., jak i M., jak też znajdował się z A. W. w separacji faktycznej, nie prowadząc z nią wspólnego gospodarstwa domowego.

Sąd nie dał wiary G. W. w zakresie, w jakim winą za brak realnych kontaktów z córką obarczał matkę dziewczynki P. S.. Nie potrafił bowiem wskazać konkretnych form zastraszania córki osobą ojca, sam przyznając, że zaniechał starań o widzenia z córką; dopiero w toku niniejszej sprawy złożył dopiero wniosek o sądowe uregulowanie kontaktów z córką. Ukazał też Sadowi bagatelizowanie uczuć córki, albowiem uporczywie nazywał ją A., mimo że dziewczynka w pełni akceptuje swoje imię i w swoim codziennym otoczeniu posługuje się imieniem A./ względnie P..

Zeznania matki dziecka P. S. były spójne, logiczne i konsekwentne. Stająca rzeczowo przedstawiła wydatki na swoja osobą i na rzecz córki, wykazując w ten sposób, że sytuacja życiowa strony pozwanej od 5 listopada 2015 roku nie zmieniła się w sposób istotny.

Wobec wyczerpującego całokształtu materiału dowodowego, jednoznacznych zeznań stron wprost ukazujących, że od daty poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego nie miały miejsca istotne zmiany, a także wobec niestawiennictwa prawidłowo wezwanej na rozprawę w charakterze świadka żony G. A. W. - Sąd oddalił wnioski dowodowe o jej przesłuchanie, jako zmierzające do przewlekłości postępowania.

Sąd zważył co następuje:

Żądanie powoda obniżenia obowiązku alimentacyjnego Sąd uznał za bezzasadne w całości powództwo to oddalając.

W odniesieniu do zgłoszonego roszczenia zauważyć należy, iż zgodnie z treścią art. 138 k.p.c. w razie zmiany stosunków każda ze stron może żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków o której mowa w powołanym przepisie rozumie się istotne zmniejszenie się możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego do alimentacji, a także istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego.

Z treści art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika, że obowiązek rodziców dostarczenia środków utrzymania i wychowania trwa dopóty, dopóki dziecko nie zdobędzie stosownie do swoich możliwości i predyspozycji odpowiednich kwalifikacji, czyli do czasu jego usamodzielnienia się (por. teza V uchwały pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987r., III CZP 91/86, OSNCAP 1988, nr 4, poz. 42). W tym też okresie zakres ustalonego obowiązku alimentacyjnego wymaga korygowania. O zakresie natomiast tego obowiązku – zgodnie z dyrektywami określonymi w art. 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z jednej strony decydują usprawiedliwione i konieczne potrzeby uprawnionego do alimentów, a z drugiej – sytuacja zarobkowa i majątkowa osób zobowiązanych do alimentacji. Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb dziecka nie można jednak jednoznacznie zdefiniować, bowiem rodzaj i zakres tych potrzeb uzależniony jest od wieku i stopnia rozwoju osoby uprawnionej do alimentacji, zawsze jednak uprawnione do alimentacji dzieci winny mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego ich prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, a nade wszystko środki na ochronę zdrowia i kształcenie (uzasadnienie tezy IV uchwały pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987r., III CZP 91/86, OSNCAP 1988, nr 4, poz. 42). Należy także podkreślić, że zakres potrzeb dziecka, które winny być zapewnione przez rodziców, wyznaczają dyrektywy określone w art. 96 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Stosownie do treści tego przepisu rodzice winni niezależnie od swoich możliwości majątkowych i zarobkowych zapewnić środki do zaspokojenia usprawiedliwionych ich potrzeb fizycznych, duchowych czy kulturalnych.

Rozstrzygając w przedmiocie zgłoszonego żądania zmiany dotychczasowego orzeczenia alimentacyjnego między stronami, należało ustalić czy i po której ze stron nastąpiła taka zmiana stosunków, która uzasadniałaby zmianę orzeczenia w przedmiocie alimentów. W pierwszej kolejności podkreślić należy, że od daty poprzedniego orzeczenia alimentacyjnego upłynął bardzo krótki okres.

Odnosząc się do sytuacji małoletniej A. należy zauważyć, iż zasadniczo od czasu ustalenia wysokości alimentów wysokość kosztów jej utrzymania z całą pewnością nie zmniejszyła się, a wprost przeciwnie wzrosła. Mianowicie pojawiła się potrzeba przeprowadzanie dodatkowych badań medycznych w związku z niedosłuchem, a nadto z uwagi na utrudnione i przedłużone dojazdy do pracy P. S., małoletnia wymaga usług opiekunek, co eskaluje koszty utrzymania dziewczynki. Odkąd małoletnia skończyła 4 lata przestała korzystać z bezpłatnej komunikacji miejskiej, matka zakupuje jej (...) kartę miejską. Poza tym jej koszty żywieniowe, ubraniowe czy przedszkolne pozostały w zasadzie nie zmienione.

Odnosząc się w dalszej kolejności do sytuacji osób zobowiązanych do alimentacji względem małoletnich należy zauważyć, iż po stronie przedstawicielki ustawowej pozwanej nie nastąpiły zmiany w zakresie jej sytuacji zarobkowej, zdrowotnej czy rodzinnej. Matka małoletniej pozwanej tak jak w dacie ustalenia wysokości alimentów w toku poprzedniego postępowania pracuje jako przedstawiciel handlowy, otrzymując zmienne wynagrodzenie, którego średniomiesięczna wysokość oscyluje wokół kwoty 4000 zł netto. Nie zmieniły się przy tym jej zobowiązania finansowe czy koszty jej utrzymania. Aktualnie wymieniona w pełni wykorzystuje swoje możliwości zarobkowe pracując w pełnym wymiarze, dzieląc się z córką całością uzyskiwanych dochodów. Co więcej mimo, że jest nieobecna 10 godzin w domu, nie ma innych bliskich osób w K., zapewnia córce należytą opiekę i gospodaruje wolny czas, poświęcając go małoletniej. Przy stale rosnących cenach towarów i usług uwzględnienie powództwa powoda doprowadziłoby do przerzucenia niemal całości kosztów utrzymania pozwanej na jej matkę, co żądną miarą nie znajduje uzasadnienia w okolicznościach niniejszej sprawy.

Odnosząc się natomiast do sytuacji powoda stwierdzić należy, iż nie wykazał on, by nastąpiła zmiana stosunków uzasadniająca uwzględnienie zgłoszonego przez niego roszczenia. W szczególności zaś by jego możliwości zarobkowe i majątkowe od daty poprzedniego orzeczenia zmniejszyły się w sposób istotny. Wymieniony bowiem nadal pracuje jako przedstawiciel medyczny za wynagrodzeniem 3200 zł netto. Sam przyznał, że w przeciągu ostatnich lat jedyną zmianą w jego życiu były narodziny syna M.. Sąd Okręgowy rozpatrując merytorycznie sprawę do sygnatury XI Ca 455/15 znał jednak tę okoliczność. Również od chwili narodzin dziecka powód alimentował syna dobrowolnie. Co więcej zasądzone na M. alimenty wynoszą 400 zł miesięcznie, poza tym powód nie ponosi innych kosztów utrzymania najmłodszego dziecka. Mimo, że na świat przyszło jego trzecie dziecko powód nie próbował przekwalifikować się, czy zwiększyć dotychczasowych kwalifikacji poprzez dodatkowe kursy czy szkolenia. Fakt, że na świat przyszło kolejne dziecko powoda, nie może w sposób samoistny i automatyczny wpływać negatywnie na warunki bytowe małoletniej A..

Podstawową funkcją świadczenia alimentacyjnego jest stworzenie materialnej gwarancji dla dziecka w zakresie zapewnienia stałych środków finansowych na pokrycie jego potrzeb w zakresie utrzymania i wychowania. Prawidłowy wzrost dziecka wymaga zapewnienia mu bezpieczeństwa, w tym komfortu, że jego potrzeby finansowe nie będą zależne od każdej zmiany koniunktury gospodarczej czy zawodowej. Co istotne nawet trudna sytuacja materialna rodziców nie zwalnia ich od obowiązku świadczenia na potrzeby dzieci (tak SN w orzeczeniu z dnia 24.03.2000 r. , I CKN 1538/99), a rodzice powinni dzielić się z dzieckiem skromnym nawet dochodem ( tak SN w wyroku z dnia 06.01.2000 r. , I CKN 1077/99).

Ustalając obowiązek alimentacyjny między stronami Sąd miał także na uwadze, iż powód nie może się uchylać od obowiązku alimentacyjnego wobec dzieci, nawet gdyby jego realizacja związana była z wyrzeczeniami ze strony powoda. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem, rodzice nie mogą uchylać się od ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego wobec dziecka tylko na tej podstawie, że wykonywanie go mogłoby stanowić dla nich nadmierne obciążenie (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 1976r., (...), OSNCP 1976, nr 9, poz. 184). Na ocenę Sądu wpływ miał również brak osobistych starań powoda o wychowanie córki.

Podsumowując w analizowanym stanie faktycznym należy uznać, że sytuacja zarobkowa i majątkowa powoda ani matki pozwanej nie uległy takiej zmianie, która mogłaby uzasadniać zmianę wysokości dotychczasowych alimentów.

Wobec powyższych orzeczono jak w sentencji w oparciu o art. 138, 133 i 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Jednocześnie mając na uwadze treść art. 98 § 1 kpc Sąd zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.